Tegeltjes vullen met de fiets

Naast de LongTermChallenge heb ik ook een nevenchallenge lopende: “tegeltjes vullen met de fiets”.
Op statshunters.com hebben ze de kaart verdeeld in vakjes (tiles = tegels) van 1×1 mile. Van zodra je een tegel doorkruist wordt die na een sync met Strava ingekleurd. Het lijkt op IRL Risk zonder tegenstanders . De bedoeling is om zoveel mogelijk aanéénsluitende tegels te bemachtigen. Als extraatje probeer je een zo groot mogelijke “max square” binnen je max “cluster” te krijgen. Dit is het grootst mogelijke vierkant dat je binnen je tegels krijgt.
Ik moet zeggen dat dit behoorlijk verslavend is.

Routes plannen

Net zoals voor de LongTermChallenge is het uitstippelen van een route soms een uitdaging. Toch is dat bijna even tof als de route dan achteraf te rijden.
Niet alleen rijd je op wegen die je normaalgezien niet zou rijden. Ik kan me uren bezig houden met het zoeken naar de leukste route op weg naar een onbereden tegel.
Via ridewithgps.com en de Statshunders Chrome extension kan je af en toe inzoomen via Googles Streetview om in te schatten of dat kleine aardewegeltje nu wel of geen privéweg is.

RWGPS & OSM layers

Op ridewithgps.com heb je de keuze uit een aantal lagen op je routeplanner. De OSM (Open Street Map) lagen zijn daarbij de beste. Die bevatten enorm veel fietsknooppunten en kleuren ook MTB-paadjes oranje. Bekende gepijlde routers vind je er ook (de route met de gele driehoekjes). Daarnaast heb je ook hoogtelijnen waardoor je snel klimmetjes kan zoeken.

Daarnaast heb je ook de gewone OSM layer waar je, mits je voldoende inzoomt, zelfs kan zien waar je onderweg je drinkbus kan bijvullen met water. In Vlaanderen zijn die dun bezaaid, maar in de Alpen vind je die net iets meer. Alleen al het uitstippelen van een route, rekening houdend met de locatie (en de zoektocht ernaar) van waterkraantjes of bronnen is een therapeutische bezigheid.

Moeilijke tegels

Sommige tegels zijn wat moeilijker bereikbaar. Zo had ik vorige week een tegel waar enkel doodlopende straten op uitkomen. Ik heb de slechte gewoonte om tijdens een rit te weigeren dezelfde weg 2x af te leggen. Ik rijd liever een écht rondje. Als ik daarvoor een akker moet dwarsen zal ik het niet laten. Doodlopende wegen zijn echter altijd lastig als er een bordje “privé” staat. Dan keer ik wel terug.
Het lijkt in de GPX dan wel alsof ik verkeerd ben gereden, maar niks is minder waar.

Het nadeel aan deze dingen is dat eens je wat bezig bent, je verder en verder moet rijden om een tegel te pakken. De eerste ritten kan je tientallen tegels vullen. Ik zit nu op een moment waar ik soms 90 km rijd om ocharme slechts één tegeltje toe te voegen aan mijn palmares.

Onmogelijke tegels

Er bestaan ook onmogelijke tegels. In de Noordzee liggen er talloze die ik, tenzij de zee ooit bevriest, nooit zal kunnen aantikken.

Windy

Ten slotte kan je ook rekening houden met de wind. Dat doe ik altijd via windy.com. Je ziet er via animaties op de kaart van waar de wind komt en hoe hard die waait en dat volgens 5 verschillende voorspellingsmodellen.

Onmisbaar als je de ganse rit rugwind wil. Dat lukt zelden, maar soms gebeurt het wel eens dat je ziet dat de wind op een bepaald moment gaat draaien en dan pas ik mijn rit en/of vertrektijd daarop aan.
Ook qua weersvoorspelling is het leuker dat je een beslissing kan nemen op meerdere weermodellen. ECMWF en AROME is er in de Westhoek het meestal dichtst bij. Soms zie je het KMI een ganse dag regen voorspellen en voorspelt AROME ook wel regen, maar slechts 0,2mm… Daarvoor blijf ik niet thuis hoor 🙂