Back at it

Deze maandag (paasmaandag) had ik La Hallonienne moeten rijden. Helaas is die uitgesteld tot 18 april 2022.
Na twee maand slabakken door het winterdipje begon het toch weer wat te kriebelen dus werden de trainingen hervat. I’m back at it!
De krachttrainingen op mijn favoriete lusje op de Vidaigneberg lukken beter dan vorig jaar. Toen kon ik amper nog recht op de trappers staan. Tegenwoordig is het soms nog wat pijnlijk, maar het lukt toch al behoorlijk om al wat kracht te zetten op de linkerknie. Dat je ‘m hoort kraken van 7 km afstand moet je er wel bij nemen.

Ik moet wel toegeven dat de rust goed heeft gedaan. Sinds de rust voel ik dat de kracht in mijn dijbeen is toegenomen en nu weer makkelijker een trap omhoog kan zonder te ‘springen’ en te compenseren met mijn rechterbeen.

En om toch in de sfeer van La Hallonienne te blijven zijn volgende week 2 LongTermChallenge ritten gepland rond Houffalize, op een boogscheut van Halleux.

• Een blauwe lus van 90 km die 3 nieuwe BE-gemeentes en 4 LU-gemeentes aansnijdt.
• Een rode lus van 120 km die 10 nieuwe BE-gemeentes doorkruist met ongeveer 1800 hoogtemeters.
• Een kleine groene lus als recovery dat 5 nieuwe BE-gemeentes dwarst met een tussenstopje bij het meer van Bütgenbach.

Samen zorgt dat toch weer voor een mooie uitbreiding van mijn LongTermChallenge.

De langste rit wordt toch één van de zwaardere en met relatief weinig training de afgelopen maanden zal dat toch een hele opgave worden. Langs de andere kant moet ik het ook niet te makkelijk maken hé. No sweat, no glory!