1 jaar na de val

Exact 1 jaar geleden bleef ik op de cross in Eke met mijn stuur haken aan een paal tijdens een verkenningsrondje. Het knappend geluid kwam helaas niet van de paal. Hoewel ik een drietal minuten later terug op mijn fiets sprong, had ik al door dat het “game over” was. Een volledig doorgescheurde voorste kruisband, een gedeeltelijk gescheurde achterste kruisband en gescheurde meniscus trok een streep door de rest van het crossseizoen. Twee weken later offerde een hamstringpees zich op en na een bijzonder geslaagde operatie begonnen 3 weken rust gevolgd door een maandenlange revalidatie.

Die revalidatie verliep over ’t algemeen goed, maar toch trager dan verwacht. Eén reden is SARS-CoV-2 dat verhinderde dat ik naar de kine kon. Een andere reden wijt ik aan voorzichtigheid:
Zeker in het begin werd er gehamerd op het belang van rust om de genaaide meniscus te laten herstellen. Die langdurige rust hakte serieus in op de spieren waardoor ik af en toe gas terug moest nemen vanwege overbelastingen. Zelfs vandaag, een jaar later, is het spiervolume van mijn linkerbeen nog steeds zichtbaar lager dan rechts.

Elke maand ging het telkens een beetje beter en sinds september heb ik eigenlijk geen overbelasting meer gehad. Zelfs een week klimmen in de Alpen – ok, ik hield me wel rustig – ging vlotjes. Enkel het échte werk: crossen, was/is nog op ’t randje. Na 2 crossen was het duidelijk dat dit nog net iets te vroeg was: het herstel duurde te lang.

What doesn’t kill you, makes you stronger

In september en oktober probeerde ik al wel eens te lopen, maar dat ging niet zo vlot als ik wou. Pas sinds een week begin ik het lopen écht terug op te bouwen en dat gaat nu wel behoorlijk. Nog niet geheel pijnloos en ik loop nog niet helemaal symmetrisch, maar het gaat. Over de snelheid gaan we nog even niet spreken. Eerst rustig de afstanden stap voor stap opbouwen.

Over de conditie kan ik alvast niet klagen. Hoewel die in ’t begin van ’t jaar tot een dieptepunt was gezakt, heb ik die terug kunnen opbouwen tot een hoger niveau dan voorheen. “What doesn’t kill you, makes you stronger”, zeggen ze hé.