Blog

Van zodra de inschrijvingen open gingen werd mijn 15 euro gestort. Daarbij kwam nog eens 15 euro extra van Telenet. Met een truitje en muts van Telenet en 3 collega’s gingen we 60 km lopen. Toegegeven, één collega was verantwoordelijk voor de helft van dat aantal kilometers. Ik hield het met de cross van zaterdag in Houthulst wat rustig, niet dat ik ook 30 km had kunnen lopen… integendeel. Maar zot moest ik zeker niet doen hé. Ik hield het dus bij een verstandige 8 km aan een tempo van net iets meer dan 10km/u. 3 rondjes, over onder andere de Brugse kasseien van het Begijnhof.

Het laatste goede doel van 2017 is daarmee een feit. Een groter goed doel komt al in zicht dat 20 000 euro moet opbrengen. Ik heb me samen met enkele collega’s ingeschreven voor de 1000 km Kom Op Tegen Kanker.

Telenet gaf ons al een duwtje in de rug met 10 600 euro, maar voor we mogen starten moeten we dus nog 9 600 euro inzamelen.

Langemark is de op één na minst verre verplaatsing en moest dus zo goed als een thuiswedstrijd worden. Woensdag had ik het parcours al eens gaan verkennen en het lag me wel. Veel korte bochtjes waar de snelheid er volledig uit gaat. Daar kan ik meestal weer wat inhalen op renners die me in de lange snelle of lastige stroken waren voorbijgegaan.
Eerlijk gezegd had ik het vandaag in de korte bochten ook af en wel wat moeilijk, al motiveert het wel dat ik andere renners kan inhalen in de kortste & smalste bochten. 🙂

Op het modderige deel van het parcours had ik al snel door dat ik door te lopen eigenlijk even snel ging als de rest die probeerde te rijden en zo hield ik mijn fiets ook wat properder.

Even reed ik 11de en toen liep het mis… Na 3 ronden heb ik toch mijn goeie maar vuile fiets gewisseld voor een ‘bruikleenfiets’ waarvan het schakelmateriaal helaas niet in orde was. De eerste halve ronde schoot ik na elke bocht door om de pion uiteindelijk helemaal kapot te trappen. Uiteindelijk heb ik iets meer dan een halve ronde moeten lopen waarvan een groot deel waar dat niet erg gunstig is.

Er zat vandaag zeker en vast meer in. Misschien net geen top 10 plaats, maar ik kwam vandaag verdomd dicht van mijn doel. Een 11de plaats had vandaag moeten lukken, maar het mocht niet zijn.
Met 13 Fransen, 5 Britten en een Canadees was het (slag)veld nabij Pilkem Ridge vandaag weer eens héél internationaal gekleurd 🙂

Volgende afspraak: Houthulst op 23 december, maar eerst nog de Warmathon in Brugge op 21 december.

Dankzij Sint-Maarten die ’s nachts langsgekomen was en daar aan voorafgaand een hele drukke week, was de ochtend nogal hectisch. Mijn fiets was zelfs nog vuil van mijn woensdagrit en mijn versnellingen waren nogal ontregeld. Het werd dus nog voor de wedstrijd een race tegen de tijd.
Tot 10min voor de start zat ik nog met een schroevendraaier in mijn handen. Op de koop toe had ik nog een scheur in de zijkant van mijn buitenband…

Ik had vandaag mijn persoonlijke mecanicien mee, waardoor ik na een verkenningsritje op mijn gemak wat kon ontstressen. Valentijn ging ondertussen mijn fiets gaan afspuiten.

Ik had gehoopt op een vlak parcours, maar het mocht niet zijn. Weer 2 venijnige klimmetjes: eentje met kasseien en eentje in een veldwegeltje. Ik besloot mij niet op te blazen en was halfkoers zelfs eigenlijk wat teveel op reserve aan het rijden. Ik zag de voorlaatste ronde toch nog 2 ’te pakken’ renners voor mij rijden en reed daardoor een snellere laatste ronde volledig in het rood. Ik kwam er nog bij, maar kwam een allerlaatste demarrage te kort.

Toegegeven: er moest vandaag meer ingezeten hebben. Een 27ste plaats had misschien een 25ste moeten zijn, maar ah… wat maken die 2 plaatsen dan nog uit?
Ik verlang eens naar een vlot lopend technisch parcours maar eerst een vijftal dagen verplichte rust (ben oncall) en dan een week keihard trainen om in Langemark te pieken. 😉

Aangezien ook Mater geen vlak parcours is, en ik zowel in Kluisbergen als in Wortegem mijn verzet niet vlot rond kreeg… heb ik een paar tandjes bijgestoken: letterlijk én figuurlijk.

• Letterlijk: 6 tanden erbij achteraan maakt een totaal van 36! En dat met 34 vooraan maakt dan bijna MTB-style 🙂
• Figuurlijk: Woensdag een extra training ingelast van 150km.

Maar heeft dit alles vruchten afgeworpen? Eigenlijk wel.

Ik ben in Mater dieper kunnen gaan dan de voorbije wedstrijden (dus bijtrainen helpt :)) en ik heb het weer verschrikkelijk lastig gehad op dat ene stukje berg- én windop waar power nodig was (dus kon ik mijn 36 gebruiken).
Ik vind het eigenlijk ongelooflijk dat ik daar amper vooruitgeraak terwijl de rest daar ogenschijnlijk geen problemen heeft. Ik steek het voorlopig op het ontbreken van een goede basis. Als die volgend jaar beter is, moet ik toch wel eens kunnen meedoen voor een top 10 plaats. Want voor de rest lag dit parcours me wel: veel vettige bochten waar ik me in kan gooien. Terwijl iedereen me in ’t bergop voorbijsteekt, kom ik in die bochten telkens weer dichter en kan daar zelfs vaak probleemloos weer inhalen (tot ik weer afhaak door gebrek aan power).

Ik miste in Mater wel een helper en een tweede fiets. Mijn derailleurwieltjes bleken op het einde van de wedstrijd zo goed als geblokkeerd door het gras.

Tot twee dagen voor Wortegem was het niet voorzien dat ik die zou rijden, dus had ik een ‘zware’ trainingsweek ingelast. Met 350km in de vermoeide benen zou het heuvelachtige parcours van Wortegem dus een zware dobber worden.

En zo geschiedde. In het maïsveld omhoog leek ik een paar tanden te kort te komen. Zelfs het maïsveld omlaag was lastig. Enkel in het bochtige grasveld kon ik wat recupereren. Uiteindelijk zou ik toch op de 26ste plaats eindigen maar echt goed kan je dit niet noemen.
Aan de voeding zal het niet liggen: Een vol bord spaghetti zonder saus 🙂

Afspraak in Mater, waar het ook niet bepaald plat zal zijn. Misschien moet ik eens enkele tanden bijsteken achteraan?

Ondertussen werd op het trainingsparcours in Poperinge (owv een MTB toertoch) wat gemaaid en is de extra lus nu ook weer bereidbaar en heb ik er dinsdag getraind.

Tien kilometer lopen door het centrum van Ieper. Het is een keer de moeite.
Na de intense opwarming (zie video) …

… liepen we (Tine en ik) 12km door de Ieperse straten, maar vooral door gebouwen.

Hoewel het tempo eerder aan de lage kant was, had ik de dag erna toch plots last van een pijnlijke linkerknie en moest ik een trainingsritje stopzetten. Om een blessure te voorkomen werd zelfs 5 dagen rust ingelast.

Ik kan niet wachten om maandag terug de fiets op te springen 😉

Ondertussen hebben Jasper en Lieze ook hun portie sport te verwerken. Vandaag (zaterdag 20 okt) speelden ze beiden volleybal en morgen (zondag) gaan ze met FLAC Hoppeland naar de Crosscup Relays in Gent.

Na hun 2 oefenveldlopen in Wervik en Poperinge wacht hen een échte wedstrijd. De spikes staan alvast klaar.

Veel supporters in Kluisbergen! Maar het mocht niet baten…

Het werd een teleurstellende 25ste plaats op een zwaar parcours met een stevige klim. Op die klim had ik geen kracht om iets te forceren en ging ik elke ronde dood. Alleen de eerste ronde ging nog ietwat goed, de rest van de wedstrijd was er een ramp. Dat zie je ook duidelijk op onderstaande afbeelding: De prestaties op de klim zakten naarmate de wedstrijd vorderde.

Op het technische gedeelte (een afdaling met super verraderlijke bochten waar de onderliggende wortels je wielen deden schuiven) kwam ik wel telkens wat terug op mijn concurrenten.

Aan mijn techniek hoef ik dus niet te werken, aan mijn basisconditie en kracht des te meer.

Het baart me wat zorgen dat ik niet eens echt in het rood geraakte. Ben vroeg gaan slapen om wat uit te zweten.

Morgen de eerste échte veldloop van Jasper & Lieze!

Op het bochtige parcours van Zele haalde ik een 16de plaats. Mijn hartslag piekte de eerste ronde al snel naar 174bpm. Da’s voor mij serieus in het rood en wou niet echt zakken waardoor ik de 3de ronde moest temporiseren.
Het motiveerde wel dat ik zeker 10 renners inhaalde die één minuut eerder gestart waren. Al vormden die natuurlijk ook extra obstakels. Mijn inhaalskills zal ik ook wat moeten oprakelen.

Veel meer had er deze allereerste wedstrijd toch niet ingezeten: ik zat op mijn plaats en ben tevreden.

De supporters hebben alvast hun uiterste best gedaan!

Maar het is wel duidelijk dat ik naast een stevige basisvorm toch ook nog wat intervaltraining mis. Het kan en moet toch beter.
De basisvorm kan ik voor dit seizoen amper nog verbeteren. Dus ben ik gelijk begonnen met een “Hoge Intensiviteits Interval Training”: 30 sec alles geven, 1 min rust. Al was de intensiviteit toch niet zo hoog als dat had gemoeten… ’t deed toch deugd − lees: zat stikkapot.

Het materiaal hield gelukkig ook stand. Nieuwe cassette, ketting, derailleurwieltje, rechtershifter, binnenbanden, kabels&gaines, remblokken, zadel,… Het was nog een race tegen de tijd om alles in orde te krijgen maar het is toch gelukt! Net op tijd, de avond voor de race.

Dat er veel werk aan was na 10 jaar aan de haak was een evidentie. Vind jij het nieuwe wieltje?

Het oude lijkt eigenlijk meer op een ninjaster dan op een derailleurwieltje 🙂