Categorie: sport

Grijs regenweer; dat is crossweer, dus ik cross weer.

Ik mocht helemaal achteraan starten en was dan nog eens slecht gestart ook. Eventjes sprinten naar 40km/u maakte veel goed, maar werd dan toch gehinderd in de zandstrook waardoor mijn inhaalrace abrupt werd gestopt. De rest was ploeteren in de modder en dat ging toch al wat beter dan vorige week.

Het is duidelijk dat de 3 trainingsritjes eerder deze week zijn vruchten afwerpen. Mijn vorm lijkt opnieuw in stijgende lijn. Ik kon vandaag zelfs extreem diep gaan, dieper dan ik ooit ging het afgelopen jaar. Ik kan mijn hartslag niet exact vertellen (want mijn hartslagmeter wou even niet meewerken vandaag, vermoedelijk platte batterij), maar ik kan je verzekeren dat die boven mijn maximale ging.

Reden daarvan is enerzijds het vele loopwerk, anderzijds de eindsprint die ik puur op karakter uit mijn benen perste. Ik had al de ganse wedstrijd zicht op een renner voor mij. Bocht na bocht kwam ik dichter en net voor de zware loopstrook kon ik er over. Net op dat moment wisselt hij op een wel heel creatieve manier: hij geeft zijn vuile fiets af, neemt te voet (zonder fiets) een bultje (dat niet te berijden valt) en 30m later neemt hij een propere fiets. Gevolg: ikke weer 10 à 20m achterop. Aja, want ik moest de bult nemen mét een fiets in de hand! Ik besloot even te wachten en de laatste 200m echt alles te geven. Na 150m had ik ‘m weer te pakken en kon ‘m afhouden tot op de meet. In de modder al lopend sprinten à 13km/u met een fiets is al een prestatie op zich 🙂

2017 was een sportief jaar, toch sportiever dan de 10 vorige. Zo getuigt ook de “year progression graph” 🙂

2018 wordt nog iets straffer. 😉

De laatste cross van het jaar vond plaats op een patattenveld ergens in Moerbeke nabij de Nederlandse grens. Jasper kwam mee supporteren en nam ook enkele foto’s.

Ik heb me in het begin van de tweede ronde opgeblazen en eens gerecupereerd waren de plaatsen eigenlijk al vastgelegd. Het was een zwaar parcours waar je geen enkele keer van de fiets moest. Niks technisch… gewoon wat een twintigtal bochtjes in één en hetzelfde patattenveld.

Ik heb afgezien, dus da’s een goeie training. In tegenstelling tot wat de officiële uitslag beweert was ik 17de van de 22.

Terwijl Jasper & Lieze hun eerste indoormeeting te Gent al kogelstotend, verspringend en sprintend afwerkten, trok ik naar Houthulst.

Een mooi gevarieerd parcours (balkjes, modder, zand, heuvels, en helaas ook lange rechte stukken) en die laatste nekten mij vandaag ook weer.

Foto’s van Georges Schepens.

Op de koop toe kwam mijn bracket los en moest ik laatste ronde op de reservefiets verder. Deze keer was de Martelly dus de redding 🙂

Van de 27 deelnemers liet ik er toch weer 7 achter mij: 20ste!

Van zodra de inschrijvingen open gingen werd mijn 15 euro gestort. Daarbij kwam nog eens 15 euro extra van Telenet. Met een truitje en muts van Telenet en 3 collega’s gingen we 60 km lopen. Toegegeven, één collega was verantwoordelijk voor de helft van dat aantal kilometers. Ik hield het met de cross van zaterdag in Houthulst wat rustig, niet dat ik ook 30 km had kunnen lopen… integendeel. Maar zot moest ik zeker niet doen hé. Ik hield het dus bij een verstandige 8 km aan een tempo van net iets meer dan 10km/u. 3 rondjes, over onder andere de Brugse kasseien van het Begijnhof.

Het laatste goede doel van 2017 is daarmee een feit. Een groter goed doel komt al in zicht dat 20 000 euro moet opbrengen. Ik heb me samen met enkele collega’s ingeschreven voor de 1000 km Kom Op Tegen Kanker.

Telenet gaf ons al een duwtje in de rug met 10 600 euro, maar voor we mogen starten moeten we dus nog 9 600 euro inzamelen.

Langemark is de op één na minst verre verplaatsing en moest dus zo goed als een thuiswedstrijd worden. Woensdag had ik het parcours al eens gaan verkennen en het lag me wel. Veel korte bochtjes waar de snelheid er volledig uit gaat. Daar kan ik meestal weer wat inhalen op renners die me in de lange snelle of lastige stroken waren voorbijgegaan.
Eerlijk gezegd had ik het vandaag in de korte bochten ook af en wel wat moeilijk, al motiveert het wel dat ik andere renners kan inhalen in de kortste & smalste bochten. 🙂

Op het modderige deel van het parcours had ik al snel door dat ik door te lopen eigenlijk even snel ging als de rest die probeerde te rijden en zo hield ik mijn fiets ook wat properder.

Even reed ik 11de en toen liep het mis… Na 3 ronden heb ik toch mijn goeie maar vuile fiets gewisseld voor een ‘bruikleenfiets’ waarvan het schakelmateriaal helaas niet in orde was. De eerste halve ronde schoot ik na elke bocht door om de pion uiteindelijk helemaal kapot te trappen. Uiteindelijk heb ik iets meer dan een halve ronde moeten lopen waarvan een groot deel waar dat niet erg gunstig is.

Er zat vandaag zeker en vast meer in. Misschien net geen top 10 plaats, maar ik kwam vandaag verdomd dicht van mijn doel. Een 11de plaats had vandaag moeten lukken, maar het mocht niet zijn.
Met 13 Fransen, 5 Britten en een Canadees was het (slag)veld nabij Pilkem Ridge vandaag weer eens héél internationaal gekleurd 🙂

Volgende afspraak: Houthulst op 23 december, maar eerst nog de Warmathon in Brugge op 21 december.

Dankzij Sint-Maarten die ’s nachts langsgekomen was en daar aan voorafgaand een hele drukke week, was de ochtend nogal hectisch. Mijn fiets was zelfs nog vuil van mijn woensdagrit en mijn versnellingen waren nogal ontregeld. Het werd dus nog voor de wedstrijd een race tegen de tijd.
Tot 10min voor de start zat ik nog met een schroevendraaier in mijn handen. Op de koop toe had ik nog een scheur in de zijkant van mijn buitenband…

Ik had vandaag mijn persoonlijke mecanicien mee, waardoor ik na een verkenningsritje op mijn gemak wat kon ontstressen. Valentijn ging ondertussen mijn fiets gaan afspuiten.

Ik had gehoopt op een vlak parcours, maar het mocht niet zijn. Weer 2 venijnige klimmetjes: eentje met kasseien en eentje in een veldwegeltje. Ik besloot mij niet op te blazen en was halfkoers zelfs eigenlijk wat teveel op reserve aan het rijden. Ik zag de voorlaatste ronde toch nog 2 ’te pakken’ renners voor mij rijden en reed daardoor een snellere laatste ronde volledig in het rood. Ik kwam er nog bij, maar kwam een allerlaatste demarrage te kort.

Toegegeven: er moest vandaag meer ingezeten hebben. Een 27ste plaats had misschien een 25ste moeten zijn, maar ah… wat maken die 2 plaatsen dan nog uit?
Ik verlang eens naar een vlot lopend technisch parcours maar eerst een vijftal dagen verplichte rust (ben oncall) en dan een week keihard trainen om in Langemark te pieken. 😉