Het zit me de laatste weken écht niet mee. Ik was zondag opnieuw redelijk goed gestart, maar reed na de eerste bocht de linten in om vervolgens op de paal tot een halt te komen. Ik was zelfs even weg zonder fiets (aangezien die in het lint bleef hangen).
Gevolg: Ik was op plaats 35 aan het rijden en mocht al direct aan een inhaalrace beginnen. Uiteindelijk werd ik nog 24ste.
Ik heb een slechte week achter de rug met onder andere weinig slaap. Vandaag zette Murphy door. Mijn start was nochtans redelijk goed want zat al snel 13de (van de 34).
Helaas, en hieronder eigenlijk net buiten beeld, botste ik op een paal en lag mijn ketting er af. Ik verloor onmiddellijk 7 plaatsen en blaasde me op in een poging te snel terug te keren.
Uiteindelijk moest ik nog 2 plaatsen prijs geven doordat mijn ketting er nog 3x af donderde, erger nog. Ik trok ‘m iedere keer tussen met tandwiel en mijn kader, waardoor mijn kader op die plaats nu serieus beschadigd is.
Naast de reeds aangekondigde buitenlandse klimweek in de zomer van 2020, heb ik nu ook mijn binnenlandse uitdaging te pakken: “De Long term BE Challenge“:
In 2019 zijn er 581 Belgische gemeenten. Probeer alle 581 gemeenten aan je ‘palmares’ toe te voegen en voltooi de ‘Long term BE challenge’
Dus eigenlijk is het doel om door alle Belgische gemeentes te fietsen (en dit te registreren in Strava). Van oorsprong een NL challenge, maar ondertussen uitgebreid naar de BeNeLux. Je ziet dat ik ook al enkele NL gemeentes ben doorgereden, maar aan die challenge begin ik niet. 🙂
Alle 581 BE ‘befietsen’ gaat uiteraard niet lukken, maar mijn huidige doel is wel om de huidige gaten op te vullen en mijn ‘grondgebied’ uit te breiden… zonder gebruik te maken van de auto!
Een heel mooi parcours, maar door de vele regen van de laatste dagen werd het toch de voorspelde slijkerige bedoening. Op zich vind ik het niet erg als er wat gelopen moet worden. Als het echter kantje-boordje is zoals vandaag, waar de mannen met sterke benen vlotjes door de modder vliegen, dan kom ik daar toch wéér nog wat kracht te kort. Allé, dat was toch mijn gevoel.
Ik kan de wedstrijd van vandaag dus niet “goed” noemen. Ik zou het eerder een off-day noemen. Misschien komt het door de rust/loopweek die ik inlaste, of doordat ik gisteren al te diep ben gegaan… Wie weet.
Uiteindelijk haalde ik toch nog een 17de plaats (op 30 deelnemers) en nader ik tot een 11de plaats in het klassement. Dit laatste weliswaar vooral door afwezigheden, maar de afwezigen hebben ongelijk 😁. Het puntenverschil is klein, dus kan ik de volgende weken weer wat zakken. De top 15 moet haalbaar zijn. Wil ik een top 10 plaats in het eindklassement pakken, dan moet ik toch vooral hopen op afwezigheden.
Astene, een snelle weidecross met een paar passage door een gracht. Door de hoge snelheid is het moeilijk om echt iemand kwijt te raken, of in te halen. Een aantal rondes jacht gemaakt op een drietal dat voor me reed zonder echt dichter te komen. Halverwege de wedstrijd uiteindelijk toch de aansluiting kunnen maken, en zie hieronder een on-board video van mijn inhaalmanoeuvre.
… en het filmpje van mijn tevergeefse eindsprint (ik probeerde die blauw/zwarte nog in te halen maar hij zag me komen). Resultaat: 20ste van de 38.
Ook Jasper reed een verdienstelijke wedstrijd en haalde een 26ste plaats (op 35). De aankomst van Jasper:
Een mooi, snel en technisch parcours. Alles gegeven en een hele snelle laatste ronde gereden. Heb het geluk gehad op de weg elke keer in het zog te kunnen rijden en/of te versnellen, maar sowieso zijn heuveltjes mijn dada: 14de op 35 deelnemers.
Eerder hadden Jasper, Lieze en Bram al gelopen in Wervik. De eerste oefenveldloop (niet-officieel) van het seizoen.
Jasper liep er niet denderend, dus ik denk dat hij wat energie over wou houden voor de CX. Hij reed een goeie wedstrijd, maar heuveltjes zijn niet zijn dada: 49/52.
Het parcours op de Kluisberg is niet vlak… en dat betekent dus afzien. In de eerste ronde onderuit gegaan in een modderige bocht, zonder al te veel erg.
Het klimmen ging alvast vlotter dan vorig jaar. De klimtraining in juni heeft zijn vruchten afgeworpen.
Kantkrossen, ook soms kantkRossen genoemd… Google vond slechts 7 – maar verre van relevante – resultaten toen ik op zoek was naar ongekende uitgestippelde parcours. Het kan toch niet dat niemand dit doet? Misschien heeft nog nooit iemand het beschreven. ’t Zal dat zijn, want het is o zo zalig! Te zalig om het niet te doen.
’t Is maar één letter verschil… maar in tegenstelling tot het kantklossen, waar je rustig op een stoel zit, is kantkrossen iets wat je buiten uitvoert –> op de fiets.
Het idee is dat je zoveel mogelijk (>95%) off-road fietst, ook al volg je (soms uit noodzaak) asfaltwegen. Deze disciple is om nog ongekende reden volledig onbestaand in China.
In Vlaanderen is het ook niet altijd makkelijk om routes uit te stippelen die uitsluitend uit off-road (gravel, gras, aarde) ondergrond bestaat. Met uitzondering van de wegen in dorpen en steden, is er langs die mooie asfaltweg echter wel bijna altijd een graskant. Rij dan ook in die graskant!
Een beoefenaar van het kantkrossen noemt men een kantkrosser.
Er zijn natuurlijk wel risico’s aan verbonden aan kantkrossen. Ik ben al meerdere keren de gracht ingesukkeld en daarom zijn er ook een aantal regels. KantkRoss niet als
– er een duiker in de buurt is
– er een prikkeldraad te dichtbij is
– er veel verkeer is (uitwijken is dan te gevaarlijk)
– de vegetatie té hoog is zodat je geen putten/obstakels kan zien.
– het stukje kant voorzien is van prachtig gras en/of bloemetjes, maw goed onderhouden door een bewoner. We willen geen schade veroorzaken. Doe het dus ook niet in stukjes kant waar men paaltjes of stenen plaatste om te voorkomen dat auto’s er op uitwijken.
Er zullen dus plaatsen zijn waar kantkrossen niet lukt. Er zijn ook periodes wanneer het niet lukt (tgv het ecologische bermbeheer ikv het bermbesluit) door te hoge vegetatie.
Tot slot nog een must-do: Anticipeer steeds tijdig op obstakels en kijk altijd over je schouder voor je uitwijkt.