Het plan was om een filmpje te bekijken, maar laat ons zeggen dat ik van de verhaallijn niet veel meer af weet.
Halverwege de film hoorde ik namelijk een zeehondje! Het bleek onze kleinste vent te zijn die de longen uit zijn lijf ‘blafte’.
Hij is volgens vriend Google een schoolvoorbeeld van valse kroep.
(Dan denkt een mens een deskundige te zijn op gebied van kinderziektes, dan komt de jongste telg weer met iets ‘nieuws’ af.)
Het klinkt erger dan dat het zou zijn, ware het niet dat hij er ook meteen 39,3°C koorts bij heeft.
Voor mijn eigen gemoedsrust ga ik dus straks eventjes langs bij de dokter met hem.
Hij ligt momenteel half zittend te slapen in zijn parkje. Dat borstvoedingskussen blijft een multifunctioneel hebbeding!
Wat zaten eerder deze avond gezellig met zijn tweetjes te dampen in de badkamer, gingen daarna de strijd aan met het aërosoltoestel en enkele uurtjes later ging Brammeke gezellig in zijn badje om zijn temperatuur wat te doen zakken. Dat laatste was ook welgekomen om de geur van zure melk te verjagen. Dat hoesten gaat namelijk gepaard met kokhalzen en alle gevolgen van dien. Daarna zette ik mijn eerste koffie van de dag. Mmmmmmmm koffie…
Gelukkig blijft hij tussen het ‘blaffen’ door zijn vrolijke zelve, want huilen doet het allemaal nog veel viezer klinken.
Ware het niet van Gianni, ik stond waarschijnlijk al in pyjama in het ziekenhuis! Hoezo paniekerig? 🙂
Slapen? Wat? Waar? Wanneer?