De Reconstructie

Om 05u30 opstaan en douchen. Benen scheren en tanden poetsen. NIET eten en NIET drinken.

Dat was het verloop van maandagochtend 23 december 2019. De dag waarop ik me om 07u00 moest aanmelden bij de C-Lounge, een fancy naam voor een pre-op wachtzaaltje.

Voor een laatste keer werden enkele belangrijke zaken overlopen in verband met de verdoving en trok ik een operatieschort aan.

Ik kreeg een infuus in de hand en werd met een rolstoel het operatiekwartier ingereden waar ik me op een niet zo comfortabele operatietafel moest leggen.

Ik werd de koude operatiekamer ingerold en moest nogmaals bevestigen dat het om de linkerknie ging. Zelfs de term ‘links’ moest ik verduidelijken, kwestie dat ze zeker de juiste knie aanpakten 🙂

Ondertussen kreeg ik een ruggeprik. Terwijl de anesthesist de juiste plaatsen probeerde te vinden voelde ik plots een felle elektrische schok in mijn rechterbeen dat spontaan omhoog schoot. Het leek precies een blikseminslag met vertakkingen in rond de knie en dijbeen. Men moest de verdoving anders gaan doen…

Ik kreeg het plots heel warm en het volgende dat ik me herinnerde was dat ik met een helse pijn in de knie wakker werd op de recovery. Ik had het waanidee dat ik op de rode knop had gedrukt om een pijnstiller te vragen want ik was aan het bibberen van de pijn.

Nog half groggy werd ik naar een kamer gerold. Na 16u dorst mocht ik eindelijk een klein slokje water proberen binnen te krijgen! Wat een zaligheid. Dat ik om nuchter te zijn niet mocht eten was niet zo erg (had vetreserves genoeg), maar ’s morgens niet mogen drinken is altijd toch een marteling vind ik.

Nog een paar uur later gingen de 2 boterhammen met boter, hesp en smeerkaas er vlotjes in.

Dr Hans Feys kwam nog eens een blitsbezoekje brengen. Hij had goed en slecht nieuws. Het goede was dat de operatie geslaagd was! 🥳👍🏻 het slechte dat de meniscus toch genaaid/geniet moest worden. Dat betekende dat ik niet slechts 10 dagen op krukken moet lopen, maar 3 weken! 😫😖😭

Maar wat zijn uiteindelijk 11 extra dagen op een revalidatie van 6 maand?! Niks hé… (Update: 3 weken werd 6 weken)

En zie, aanschouw mijn eigen nieuwe kruisband in spe, in elkaar geknutseld uit pezen uit mijn bil. Mooi hé.

De paarse lijn is een marker om te weten tot waar ze die moesten trekken.

Die werd langs de ene kant vastgelegd met een knoop en langs de andere kant met een pram. Die 2 hulpmiddeltjes zijn mooi te zien op de röntgen.