Categorie: sport

Het enige jammere aan een zalige afdaling is de klim naar boven.

Mijn tweede wedstrijd dit crossseizoen en weer een pittige. Alleen al van de parcours naar de start rijden was een beproeving.
Een iets anders parcours dan vorig jaar, vooral zwaarder door een extra lus en dus ook een extra beklimming. Naar mijn gevoel werden de beklimmingen wel meer gespreid (en dus een stuk of 12 keer doodgegaan) en kon ik dus beter recupereren in de afdalingen (en 12 keer herrezen). Zalige technische afdalingen trouwens, als je wat durf had.

’t Was een echt tof parcours en ik heb mij geamuseerd. Gestart als 15de van de 25 (deels door een valpartij waar ik doorglipte) maar uiteindelijk teruggevallen naar de 19de plaats. De laatste ronde heb ik me omhoog moeten sleuren.

Na een tussenstop in Wervik waar Bram en Lieze een cross liepen reed ik vol moed door naar een heuvelachtig dorp in Oost-Vlaanderen. Jawadde, ik herinnerde me van vorig jaar nog dat de cross in Wortegem een lastige is door de 2 (voor mij toch) stevige klimmetjes.
De tijd dat ik in mijn tienerjaren als een gazelle omhoog dartelde in de Alpen of Pyreneeën is nu nog een heel verre herinnering.

Ik had mezelf voorgenomen niet te snel te starten en da’s volgens mij ook goed gelukt. De toerenteller ging niet in overdrive. Helaas moest ik het middenpak toch laten gaan in de eerste klim. Ik kwam nog even terug maar bij de 2de klim was ik al te ver op de achtergrond verzeild geraakt.
Halverwege ging ik zelfs overkop bij de bandenbalkjes.

Goed kan je deze eerste wedstrijd van het seizoen dus niet noemen. Hopelijk zijn de 9 die volgen iets beter. De eerstvolgende (zaterdag in Kluisbergen) is er echter ook ene met stevig klimwerk.

Welke zot zit op een zondag acht uur op zijn fiets? Moi! 🙂

Om 08u00 gestart in Ieper voor de Great War Remembrance Cyclo. Die eerste 60 km met wind in de rug richting Nieuwpoort waren snelle kilometers. Halverwege nog een pechvogel verder geholpen die de verkeerde pomp meegepakt had. Gelukkig heb ik altijd reservebommetjes mee.

Na het bijtanken in Nieuwpoort begon een tocht met voornamelijk tegenwind. Na 120 km waren de vlakke wegen achter de rug en was het vet eigenlijk al van de soep. 😀 En dan moesten de plugstreets, kasseien en beklimmingen nog beginnen.
Na 150 km in de benen de Kemmelberg omhoog lukte nog nét, maar bekocht dit wel met krampen na 180 km.

Maar wie dacht dat 180 km teveel was, heeft het mis. Dankzij een extra lusje kon ik thuiskomen met 200 km op de teller. Fieuw!

Trouwens, aan mijn val van vrijdag hield ik overigens een gekneusde rib over… Dat wordt nog een paar weken afzien.

Volgende afspraak: 30 september – Dwars door Mechelen.

Voila, dat zit er ook weeral op. Om 04u30 op staan en naar Mechelen rijden is iets wat ik normaalgezien enkel de donderdag doe. Op een zaterdag is er wat minder verkeer én voor een goed doel:
20146 EUR samen met 31 collega’s ingezameld en ook opgeteld 4000 km gefietst.

125 km in een peloton rijden dat het doel had om 30 km/u te rijden op een volledig verkeersvrij parcours is eens leuk, maar eerlijk gezegd ook een beetje saai. We deden uiteindelijk 29km/u gemiddeld en da’s heel traag wetende dat we wind in de rug hadden, in peloton fietsten en voor geen enkel kruispunt of licht moesten stoppen. Het mocht gerust wat sneller, maar er zaten er al een paar op hun tandvlees; getuigen de bitsige opmerkingen die gemaakt werden als je eens iemand voorbijstak…

De terugrit van Zottegem was solo dan ook bijna een leukere ervaring. Al bij al een superdag.

Ondertussen ook besloten dat ik de McBride laat schieten. De halve marathon van de Ieper Peace Run was leuk en ga ik zeker nog eens doen, maar dan nog beter voorbereid. Nu eerst focus op kortere afstanden en weer langzaam opbouwen. Te beginnen met de Brandhoekrun 7,2km op 19 mei! 🙂

Oja. Note to myself: Koop geen Michelin “Power Endurance 23” meer, ook al kosten ze maar 25 EUR. Na 1000 km was de achterband al niet meer bruikbaar. Feit: die stukken offroad zullen er wel te maken mee gehad hebben, maar toch…

Mijn allereerste halve marathon zit in de benen. De zon brandde en vooral daardoor heb ik serieus afgezien.

Hoewel ik op ’t gemak gestart ben, zat ik na 9km eigenlijk zo goed als op mijn limiet. Het was dan ook voornamelijk bergop in de eerste helft. Ik moest mijn hartslag echt naar beneden krijgen om niet teveel te verzuren anders zou ik de finish zeker niet halen (dacht ik). Helaas hielp wandelen ook niet echt. De temperatuur liep volgens mijn Wahoo (waar Tine mee reed) op tot 35°C (in de zon natuurlijk, maar ik liep ook in de zon hé). Officieel werd het +-26°C (in de schaduw natuurlijk).

Plaats 951 van de 1048 “21k”-deelnemers. Bwaja. Kan er mee door voor de eerste keer.

Nu een dagje rusten:

Next challenge? 125km Kom Op Tegen Kanker zaterdag 12 mei.

625 km reed ik vandaag, waarvan 25 km met de MTB 🙂
Ik wou eens een MTB wedstrijd proberen en La Hallonienne paste ideaal in mijn planning. Het was eerst nog wat twijfelen tussen de 3 versies: 75 km, 45 km of 25 km. Ik besloot om te beginnen met de 25 km, vooral omdat dit al beter aanleunt bij de cyclocross.

Dus ikke ’s morgens om 04u30 vertrekken en op ’t gemak aankleden en opwarmen en vervolgens net geen 2u afzien. Die kilo’s teveel in de beklimmingen zijn zeker geen voordeel gebleken, in de afdaling des te meer.

Ik had wat minder modder en meer technische passages verwacht, maar het was toch een leuk parcours. Des te leuker als bleek dat ik de winnaar van mijn categorie bleek te zijn 😀
Ik let daarvoor 2 concurrenten achter mij, maar uiteindelijk mocht iedereen meedoen hé 😉

 

Een prachtig parcours. Ik voelde er mij dan ook in mijn nopjes.

De eerste ronde leek voor mij iets te traag te gaan. Overmoedig ging ik dus versnellen… te snel blijkbaar. Ik reed even in 11de positie (van de 24) met zicht op de 10de maar moest 2 ronden bekomen van de inspanning. Ik viel terug naar de 16de plaats. De voorlaatste ronde kwam ik terug in de wedstrijd en behaalde nog de 15de plaats.

Echt goed kan je het dus niet noemen. De 11de plaats had hier haalbaar moeten zijn. Een stommiteit weerhield me daar van.

Uit deze laatste wedstrijd, en bij uitbreiding het ganse seizoen, kan ik dus wel een aantal conclusies trekken:

• Heb een betere basisconditie nodig
• Moet wat meer op interval trainen
• Moet wat meer spieren kweken om meer kracht op de pedalen te kunnen zetten
• Moet nog 10kg buikvet kwijtspelen

Ik denk dus wel dat ik op het elan van vorig jaar kan verdergaan met enkele extraatjes:

Ik ga 2 halve marathons lopen, om af te zien… 🙂

Bedankt aan alle supporters en helpers dit seizoen, en vooral aan Jasper voor de foto’s.

“Mogelijks één van de slechtste wedstrijden dit seizoen”, was het eerste dat in me op kwam. Met een 15de plaats (van de 16) zat ik nochtans op mijn plaats. Meer dan een 14de zat er toch sowieso niet in.

Bij een lager aantal deelnemers, is het kaf meestal al van het koren gescheiden nog voor de start gegeven wordt.

Ik kon niet diep gaan. In de lange loopfase deed mijn rug pijn en er zat geen fut in. Bleek ik één derde van de wedstrijd zelfs niet eens boven de 168bpm te geraken. Dat ligt op een goeie dag toch hoger. Dan rijd ik een ganse wedstrijd in het rood.

Bijna 12u na de aankomst ben ik geradbraakt. Pijnlijke arm- en beenspieren, een zere rug en linkerknie. En zweten… amaai. Precies of ik zit in de sauna.

Aan mijn prijs ligt het niet, want die staat nog verzegeld op tafel.

Hopelijk doen Jasper en Lieze het morgen iets beter. Hun eerste PK veldlopen! 1000m alles geven op een gloednieuw sportterrein in Beernem.

Spannend 🙂