Categorie: sport

Aangezien ook Mater geen vlak parcours is, en ik zowel in Kluisbergen als in Wortegem mijn verzet niet vlot rond kreeg… heb ik een paar tandjes bijgestoken: letterlijk én figuurlijk.

• Letterlijk: 6 tanden erbij achteraan maakt een totaal van 36! En dat met 34 vooraan maakt dan bijna MTB-style 🙂
• Figuurlijk: Woensdag een extra training ingelast van 150km.

Maar heeft dit alles vruchten afgeworpen? Eigenlijk wel.

Ik ben in Mater dieper kunnen gaan dan de voorbije wedstrijden (dus bijtrainen helpt :)) en ik heb het weer verschrikkelijk lastig gehad op dat ene stukje berg- én windop waar power nodig was (dus kon ik mijn 36 gebruiken).
Ik vind het eigenlijk ongelooflijk dat ik daar amper vooruitgeraak terwijl de rest daar ogenschijnlijk geen problemen heeft. Ik steek het voorlopig op het ontbreken van een goede basis. Als die volgend jaar beter is, moet ik toch wel eens kunnen meedoen voor een top 10 plaats. Want voor de rest lag dit parcours me wel: veel vettige bochten waar ik me in kan gooien. Terwijl iedereen me in ’t bergop voorbijsteekt, kom ik in die bochten telkens weer dichter en kan daar zelfs vaak probleemloos weer inhalen (tot ik weer afhaak door gebrek aan power).

Ik miste in Mater wel een helper en een tweede fiets. Mijn derailleurwieltjes bleken op het einde van de wedstrijd zo goed als geblokkeerd door het gras.

Tot twee dagen voor Wortegem was het niet voorzien dat ik die zou rijden, dus had ik een ‘zware’ trainingsweek ingelast. Met 350km in de vermoeide benen zou het heuvelachtige parcours van Wortegem dus een zware dobber worden.

En zo geschiedde. In het maïsveld omhoog leek ik een paar tanden te kort te komen. Zelfs het maïsveld omlaag was lastig. Enkel in het bochtige grasveld kon ik wat recupereren. Uiteindelijk zou ik toch op de 26ste plaats eindigen maar echt goed kan je dit niet noemen.
Aan de voeding zal het niet liggen: Een vol bord spaghetti zonder saus 🙂

Afspraak in Mater, waar het ook niet bepaald plat zal zijn. Misschien moet ik eens enkele tanden bijsteken achteraan?

Ondertussen werd op het trainingsparcours in Poperinge (owv een MTB toertoch) wat gemaaid en is de extra lus nu ook weer bereidbaar en heb ik er dinsdag getraind.

Tien kilometer lopen door het centrum van Ieper. Het is een keer de moeite.
Na de intense opwarming (zie video) …

… liepen we (Tine en ik) 12km door de Ieperse straten, maar vooral door gebouwen.

Hoewel het tempo eerder aan de lage kant was, had ik de dag erna toch plots last van een pijnlijke linkerknie en moest ik een trainingsritje stopzetten. Om een blessure te voorkomen werd zelfs 5 dagen rust ingelast.

Ik kan niet wachten om maandag terug de fiets op te springen 😉

Ondertussen hebben Jasper en Lieze ook hun portie sport te verwerken. Vandaag (zaterdag 20 okt) speelden ze beiden volleybal en morgen (zondag) gaan ze met FLAC Hoppeland naar de Crosscup Relays in Gent.

Na hun 2 oefenveldlopen in Wervik en Poperinge wacht hen een échte wedstrijd. De spikes staan alvast klaar.

Veel supporters in Kluisbergen! Maar het mocht niet baten…

Het werd een teleurstellende 25ste plaats op een zwaar parcours met een stevige klim. Op die klim had ik geen kracht om iets te forceren en ging ik elke ronde dood. Alleen de eerste ronde ging nog ietwat goed, de rest van de wedstrijd was er een ramp. Dat zie je ook duidelijk op onderstaande afbeelding: De prestaties op de klim zakten naarmate de wedstrijd vorderde.

Op het technische gedeelte (een afdaling met super verraderlijke bochten waar de onderliggende wortels je wielen deden schuiven) kwam ik wel telkens wat terug op mijn concurrenten.

Aan mijn techniek hoef ik dus niet te werken, aan mijn basisconditie en kracht des te meer.

Het baart me wat zorgen dat ik niet eens echt in het rood geraakte. Ben vroeg gaan slapen om wat uit te zweten.

Morgen de eerste échte veldloop van Jasper & Lieze!

Op het bochtige parcours van Zele haalde ik een 16de plaats. Mijn hartslag piekte de eerste ronde al snel naar 174bpm. Da’s voor mij serieus in het rood en wou niet echt zakken waardoor ik de 3de ronde moest temporiseren.
Het motiveerde wel dat ik zeker 10 renners inhaalde die één minuut eerder gestart waren. Al vormden die natuurlijk ook extra obstakels. Mijn inhaalskills zal ik ook wat moeten oprakelen.

Veel meer had er deze allereerste wedstrijd toch niet ingezeten: ik zat op mijn plaats en ben tevreden.

De supporters hebben alvast hun uiterste best gedaan!

Maar het is wel duidelijk dat ik naast een stevige basisvorm toch ook nog wat intervaltraining mis. Het kan en moet toch beter.
De basisvorm kan ik voor dit seizoen amper nog verbeteren. Dus ben ik gelijk begonnen met een “Hoge Intensiviteits Interval Training”: 30 sec alles geven, 1 min rust. Al was de intensiviteit toch niet zo hoog als dat had gemoeten… ’t deed toch deugd − lees: zat stikkapot.

Het materiaal hield gelukkig ook stand. Nieuwe cassette, ketting, derailleurwieltje, rechtershifter, binnenbanden, kabels&gaines, remblokken, zadel,… Het was nog een race tegen de tijd om alles in orde te krijgen maar het is toch gelukt! Net op tijd, de avond voor de race.

Dat er veel werk aan was na 10 jaar aan de haak was een evidentie. Vind jij het nieuwe wieltje?

Het oude lijkt eigenlijk meer op een ninjaster dan op een derailleurwieltje 🙂

De eerste wedstrijd waar ik dit jaar aan de start kom wordt Zele, op 30 september. Na mijn korte intense training gisteren (34km/u gemiddeld in een ritje van 40min op de weg) en mijn ‘ik-doe-het-rustig-aan-vandaag! …-tot-ik-intuïtief-naar-iemands-wiel-sprong’-ritje deze morgen wordt het de komende dagen rusten om zaterdag te knallen 🙂

Want volgens Stravistix mag ik alvast frisse benen verwachten 🙂 De vraag is natuurlijk in hoeverre dit gaat kloppen. Spannend 🙂

Zoals je in vorig bericht kon lezen ben ik nieuwe doelen aan het stellen. Eén van die nieuwe doelen is alvast een zekerheid: Top 10 rijden in een cross. Eventjes speelde ik met het idee dit bij de Masters A bij de Vlaamse Wielerbond te doen, maar om daar nu nog aan een vergunning te geraken is me op dit moment wat teveel moeite.

In plaats daarvan ga ik terug naar de roots: LRC. Met een gemiddeld aantal deelnemers dat tegen de 30 aanleunt in de B categorie is een top 10 plaats misschien iets te ambitieus… we zullen zien.

Voorlopige kalender:

Na +-11 jaar afwezigheid zal onderstaande fiets dus terug in het veld te vinden zijn!

Er staat me nog serieus wat opknapwerk te wachten na zo’n lange stilstand, maar aan deze foto’s te zien niet alleen de fiets… er zullen toch ook nog enkele buikkilo’s af mogen om het doel te halen.