Bourg-Saint-Maurice 2022

Terwijl de kinderen op Chirokamp waren, profiteerden wij (Tine en ik) van een rustvakantie.
We verbleven op camping Huttopia, plekje 58 tussen de bomen. Een mooie camping, maar met enkele nadelen:

• aan de overkant van de straat is een Point.P, een groothandel in bouwmaterialen waar bouwvakkers ’s morgensvroeg hun materiaal komen halen. Persoonlijk heb ik hier geen last van gehad. Ik was om dat uur toch al wakker en mij aan het klaarmaken om te vertrekken.
• Op minder dan 1 km ligt een waterkrachtcentrale, wat maakt dat daar verschillende hoogspanningslijnen vertrekken en eentje rakelings de camping passeert. Overdag heb je daar geen last van, maar ’s nachts hoor je het gebrom en gezoem toch duidelijk.
• De weg langs de camping is niet héél druk, maar naar de ochtend toe zwelt het verkeer toch aan waardoor lang uitslapen niet altijd aan de orde is.

Van de 6 geplande ritten, heb ik er eentje laten schieten en heb ik er enkele ingekort. Uiteindelijk heb ik toch 430 km gereden, goed voor 10 000 hoogtemeters.

Warm-up

Na een lange autorit en in een verschroeiende hitte (> 40°C) was het eerste ritje letterlijk een warm-up. Na drie kwartier klimmen vond ik het welletjes en ben ik teruggekeerd: 18 km en 480 hoogtemeters.

Tignes 4 juli 2022

Omdat de eerste dag een stormachtige zou worden, heb ik eerst de veiligste rit gedaan. Tignes is amper 30 km klimmen en de weg terug is een brede en drukke weg. Als het regent is dat net iets veiliger dalen dan een smal weggetje waar geen kat passeert.

Uiteindelijk is er geen druppel regen gevallen en haspelde ik 70 km af met 1900 hoogtemeters.
Het plan om via de de servicewegeltjes nog wat hoger te klimmen moest ik al snel opbergen. Ze waren er aan het werken en de camions reden constant op en af. De graafkranen versperden de weg. Ik ben dus slechts 300m verder dan het asfalt geraakt 😀

Le Col de l’Iseran 5 juli 2022

De hoogste klim bracht me tot 2789 m hoogte. Ook hier heb ik de gravel om nog hoger te raken wijselijk laten schieten. De weg was rustig, maar te steil. Bovendien startte de ‘beklimming’ met een afdaling en was het boven nogal fris. Ik had ook al 50 km klimwerk in de benen.

In de afdaling probeerde ik eventjes 2 beloften van Lotto-Soudal (Milan Paulus en William Junior Lecerf) te volgen, maar dat was gekkenwerk voor een wanna-be zoals mezelf Tijdens diezelfde afdaling ben ik overigens ook nog een ganse Jumbo-Visma ploeg gekruist met o.a. Mike Teunissen en Edoardo Affini. Die reden heel wat sneller naar boven, maar ik heb de reden gevonden! Terwijl ik 2 kg water en 2 kg materiaal (pomp, trekkers, bommetjes, tripod, eten, …) meesleur, hebben zij gewoon een volgwagen die alles mee naar boven neemt. Ja, dan is ’t niet moeilijk hé, wink wink 😉

Dit was wel één van de vuilste ritten van de ganse week. Ik was ZWART van het roet. Tussen Bourg-Saint-Maurice en Val-d’Isère is er nogal wat (vracht)verkeer en als je zo een tijdje achter een camion hangt, vang je blijkbaar wel wat vuiligheid op.

Rustdag 6 juli 2022

De afgelopen 2 jaren was ik eigenlijk al goed getraind om aan de klimweek in de Alpen te beginnen. Dit jaar was anders. Mei en juni heb ik eigenlijk heel weinig gefietst en de conditie om deze klimweek te beginnen was dus niet ideaal.

Vandaar, een rustdag! 30 km op een relatief vlakke ‘piste cyclable’ langs de Isère en dan nog wat crossen in het bosje vlak naast de camping. Een rit van amper 28 km en 189 hoogtemeters. Ideaal om de benen wat rust te geven voor wat komen gaat.

Col du Petit-Saint-Bernard + Colle San Carlo + Colle del Piccolo San Bernardo 7 juli 2022

De koninginnenrit trok de Italiaanse grens over. In deze rit had ik een extra beklimming voorzien in de afdaling naar Morgex maar die vloog ik in volle vaart (met snelheden boven de 80 km/u) voorbij en had geen zin terug te keren. Achteraf gezien zou het de rit ook wat te zwaar gemaakt hebben.
De Colle San Carlo is namelijk een beest en ik was er totaal niet op voorbereid. De hellingsgraad zakte nauwelijks onder de 10% en piekte af en toe naar 15%. Ik kwam achteraan echt een viertal tanden te kort. Bijkomend ging het kwik ook lekker tot ruim boven de 30°C. Ik hield me ook wat koest, wetende dat ik nogmaals de kleine San Bernardo over moest.

Na 75 km en bijna 6u op de fiets, begon de tank leeg te raken. Deze situatie kende ik maar al te goed van vorig jaar in de rit naar le Cormet d’Arrêches en deze keer had ik dus wel cash mee. Gelukkig lag La Thuile wel in de bewoonde wereld en kon ik er mijn Panini gewoon betalen met bancontact.
Na een pauze van ongeveer een half uurtje, kon ik de laatste beklimming van de dag beginnen. Hoewel de kleine Sint-Bernard langs Italiaanse kant korter is, heb ik het toch moeilijker gehad, vooral vanwege de warmte. Klimmen in 30°C is echt niet mijn ding. In’t doorgaan lag de de temperatuur op gemiddeld 10°C en da’s véél aangenamer klimmen.

Le Col de la Chal 8 juli 2022

Eerlijk gezegd had ik er niet zoveel zin in. Normaalgezien sta ik te popelen om een gravelcol te kunnen bedwingen. Deze week waren er wat twijfels over. De grootste reden was dat ik mijn huiswerk eigenlijk niet zo goed gemaakt had. Ik had een cassette met 32 tanden bij en had op de Colle San Carlo al gemerkt dat ik een 4-tal tanden te kort kwam.
Nochtans had ik vorig jaar ook slechts 32 tanden achteraan, MAAR toen had ik vooraan wel een 34 gestoken. Nu peddelde ik vooraan rond met een 39. Op een zware lange klim, trap ik met een 39/32 net iets te vierkant.

Mentaal heb ik die morgen de klik gemaakt: “dan ga ik desnoods een gans stuk te voet”, en zo geschiedde ook. Op de stukken waar de Wahoo Bolt een hellingsgraad >15% toonde moest ik noodgedwongen te voet verder. Ik kreeg de trappers gewoonweg niet meer rond in de losse grond met grote stenen.

Ik heb van de ganse rit uiteindelijk slechts 2 km te voet moeten gaan aan 3 à 4 km/u. De rest kon ik aan met regelmatig een rustpauze.
Achteraf gezien ben ik wel blij dat ik ‘m gedaan heb. Een gravelcol is toch 1000x mooier dan eender elke andere geasfalteerde col. Alleen al het feit dat je af en toe eens een schrikdraad over moet en oog in oog met een aantal koeien komt te staan, is een zaligheid die je niet kan vastleggen op foto. De ongerepte natuur krijg je er gratis bij! Behalve een koppel wandelaars en soms eens een E-MTB of een eenzame lotgenoot ben je moederziel alleen.

Techniektraining 9 juli 2022

Ik had nog 1 rit over: Le col du Coin, de zwaarste van allemaal en dat zag ik echt niet meer zitten. Het zou een herhaling worden van de rit van 8 juli: Le Col de la Chal, maar dan in ’t kwadraat. Ook had ik voor die rit onderweg geen waterpunten gevonden. Ik zou dus mijn camelbak moeten meesleuren, dus weer 2 kg extra en een rugzak is toch ook weeral wat warmer.
Bijkomend wist ik ondertussen dat het bosjes aan de camping een ideale omgeving was om wat te crossen en als ik dan mag kiezen…

Ik heb dus eerst 30 km wat los gereden en daarna wat lusjes getrokken in het bos. Er lagen heel wat denappels, takken, stenen, … wat het bochtenwerk een extra uitdaging gaf.
Een prachtige afsluiter voor een prachtige week.