Auteur: tine

Het is hier misschien stil, maar er gebeurt wel vanalles!
De laatste Sinterklaas is terug naar Spanje, dus kon de kerstversiering naar benenden komen. Helaas hebben we noch de plaats noch de tijd om ons groene exemplaar te zetten.
We hielden ons wat creatief bezig met Brams doopsuikerpresentatiestuk (wat een woord!)

De jaarlijkse novemberdrukte doet zijn naam alle eer aan.
Tijd is kostbaar en schaars tegenwoordig…  We hebben reeds zoveel leuke dingen gedaan, en onze agenda staat nog stampensvol tot eind januari…

Jasper en Lieze zijn 4 geworden! Weeeeeeken hebben ze afgeteld en woensdag was het eindelijk zo ver.
Papa nam verlof, Brammetje mocht bij oma blijven en wij gingen naar Sealife! Een schot in de roos!

De Sint en zijn pieten kwamen langs en blijkbaar moeten onze drie kapoenen wel hééééél flink geweest zijn…
Dankuwel lieve Sint voor al die leuke dingen. Om het met hun woorden te zeggen: ‘wij kunnen niet kiezen, wij vinden ALLES leuk!’

Lang leve het nieuwe huis met extra bergruimte!

U was nog niet op de hoogte? Wij evenmin enkele weken geleden…
De discussie verbouwen/verhuizen kreeg plots een nieuwe wending toen Gianni het opeens niet meer zag zitten om te verbouwen. Ik was al langer pro verhuizen, dus mij moest hij niet meer overhalen.
We keken meteen wat op het wijde web en zagen iets wat we allebei wel zagen zitten. Ik had het al vaker bekeken, de ruimte die het huis biedt is gigantisch groot en de werken die moeten uitgevoerd zijn miniem. Het prijskaartje was echter een tegenvaller… WAS, want niet lang nadat ze er een nieuwe prijs op plakten, stonden wij er al aan de deur.

Ons bod werd aanvaard, het compromis is al getekend en nu leven wij momenteel een versnelling hoger!
Ons huis staat al te koop
( http://www.era.be/domus/Detail/?lang=nl-BE&premiseId=342536&address=8908_Vlamertinge_Poperingseweg_273_ ) en wij maken alles aantrekkelijk mogelijk voor eventuele kopers. (Lees: we vulden al enkele containers met spullen die we niet meer nodig hebben.)

Vorig weekend zaten wij trouwens in Nederland en daar vierden we onze aankoop met een feestelijk ontbijt, een bezoekje aan de Efteling, boswandeling, …
Aan de foto’s kun je wel zien dat de Efteling een HIT was! Wij gaan zeker terug, maar dan voor 2 dagen… In één dag was het echt niet haalbaar om alle leuke dingen te zien. We vertoefden uren in het sprookjesbos en genieten nog na van al dat moois…

Na de valse kroep kwamen de snottebellen en toen we die eindelijk hadden overwonnen, mochten we de buikgriep verwelkomen bij kleine Bram. De nachten zijn er in ieder geval niet beter op gekomen.
Het is niet allemaal kommer en kwel gelukkig. Brammeke kan nu officieel alleen zitten en als je hem op zijn buikje legt, dan gaat hij meteen op zijn knietjes zitten. Het gaat wel allemaal héél snel plots…

Jasper en Lieze draaien vlotjes mee in het schoolritme. We voelen wel dat de vakantie nadert. Ze geraken weer niet uitgeslapen, hebben een korter lontje en de traantjes zitten nooit ver weg. Ze kunnen plots zoveel, maar we mogen niet vergeten dat ze nog steeds geen 4 jaar zijn… Al zijn ze grote broer en zus, ze blijven ook nog klein!

Deze foto’s hadden jullie nog te goed!

Het plan was om een filmpje te bekijken, maar laat ons zeggen dat ik van de verhaallijn niet veel meer af weet.
Halverwege de film hoorde ik namelijk een zeehondje! Het bleek onze kleinste vent te zijn die de longen uit zijn lijf ‘blafte’.
Hij is volgens vriend Google een schoolvoorbeeld van valse kroep.
(Dan denkt een mens een deskundige te zijn op gebied van kinderziektes, dan komt de jongste telg weer met iets ‘nieuws’ af.)
Het klinkt erger dan dat het zou zijn, ware het niet dat hij er ook meteen 39,3°C koorts bij heeft.
Voor mijn eigen gemoedsrust ga ik dus straks eventjes langs bij de dokter met hem.
Hij ligt momenteel half zittend te slapen in zijn parkje. Dat borstvoedingskussen blijft een multifunctioneel hebbeding!
Wat zaten eerder deze avond gezellig met zijn tweetjes te dampen in de badkamer, gingen daarna de strijd aan met het aërosoltoestel en enkele uurtjes later ging Brammeke gezellig in zijn badje om zijn temperatuur wat te doen zakken. Dat laatste was ook welgekomen om de geur van zure melk te verjagen. Dat hoesten gaat namelijk gepaard met kokhalzen en alle gevolgen van dien. Daarna zette ik mijn eerste koffie van de dag. Mmmmmmmm koffie…
Gelukkig blijft hij tussen het ‘blaffen’ door zijn vrolijke zelve, want huilen doet het allemaal nog veel viezer klinken.
Ware het niet van Gianni, ik stond waarschijnlijk al in pyjama in het ziekenhuis! Hoezo paniekerig? 🙂

Slapen? Wat? Waar? Wanneer?

Ze hebben het plezier van schminken nu echt wel ontdekt! 😉
En ja… Soms komen ze dan de maandag nog lichtgeel gekleurd aan in school… Shame on me! Laten we het op de belichting in de badkamer steken! Oké? 🙂

Je hebt je mama en papa lang laten wachten lief meisje! Alsof al die jaren wachten nog geen beproeving was, liet je ons ook nog eens 3 extra dagen op jouw komst wachten. *wijst berispend met een vingertje*
Ik hoorde je mama vaak vertellen over jouw buitelingen in de buik, kreeg mooie echo’s te zien en mocht je zelfs al eens voelen schoppen.
We kennen elkaar al hoor, maar misschien weet jij dat nog niet.
We gaan wel zorgen dat daar verandering in komt! Ik tel nu af naar de dag dat ik je voor het eerst eens vast mag houden!

Jasper en Lieze zullen jou ongetwijfeld, net als ons, de allerschattigste ‘beebie’ van de wereld vinden! Hopelijk worden jullie later goede vriendjes!