Auteur: gianni

625 km reed ik vandaag, waarvan 25 km met de MTB 🙂
Ik wou eens een MTB wedstrijd proberen en La Hallonienne paste ideaal in mijn planning. Het was eerst nog wat twijfelen tussen de 3 versies: 75 km, 45 km of 25 km. Ik besloot om te beginnen met de 25 km, vooral omdat dit al beter aanleunt bij de cyclocross.

Dus ikke ’s morgens om 04u30 vertrekken en op ’t gemak aankleden en opwarmen en vervolgens net geen 2u afzien. Die kilo’s teveel in de beklimmingen zijn zeker geen voordeel gebleken, in de afdaling des te meer.

Ik had wat minder modder en meer technische passages verwacht, maar het was toch een leuk parcours. Des te leuker als bleek dat ik de winnaar van mijn categorie bleek te zijn 😀
Ik let daarvoor 2 concurrenten achter mij, maar uiteindelijk mocht iedereen meedoen hé 😉

Een prachtig parcours. Ik voelde er mij dan ook in mijn nopjes.

De eerste ronde leek voor mij iets te traag te gaan. Overmoedig ging ik dus versnellen… te snel blijkbaar. Ik reed even in 11de positie (van de 24) met zicht op de 10de maar moest 2 ronden bekomen van de inspanning. Ik viel terug naar de 16de plaats. De voorlaatste ronde kwam ik terug in de wedstrijd en behaalde nog de 15de plaats.

Echt goed kan je het dus niet noemen. De 11de plaats had hier haalbaar moeten zijn. Een stommiteit weerhield me daar van.

Uit deze laatste wedstrijd, en bij uitbreiding het ganse seizoen, kan ik dus wel een aantal conclusies trekken:

• Heb een betere basisconditie nodig
• Moet wat meer op interval trainen
• Moet wat meer spieren kweken om meer kracht op de pedalen te kunnen zetten
• Moet nog 10kg buikvet kwijtspelen

Ik denk dus wel dat ik op het elan van vorig jaar kan verdergaan met enkele extraatjes:

Ik ga 2 halve marathons lopen, om af te zien… 🙂

Bedankt aan alle supporters en helpers dit seizoen, en vooral aan Jasper voor de foto’s.

“Mogelijks één van de slechtste wedstrijden dit seizoen”, was het eerste dat in me op kwam. Met een 15de plaats (van de 16) zat ik nochtans op mijn plaats. Meer dan een 14de zat er toch sowieso niet in.

Bij een lager aantal deelnemers, is het kaf meestal al van het koren gescheiden nog voor de start gegeven wordt.

Ik kon niet diep gaan. In de lange loopfase deed mijn rug pijn en er zat geen fut in. Bleek ik één derde van de wedstrijd zelfs niet eens boven de 168bpm te geraken. Dat ligt op een goeie dag toch hoger. Dan rijd ik een ganse wedstrijd in het rood.

Bijna 12u na de aankomst ben ik geradbraakt. Pijnlijke arm- en beenspieren, een zere rug en linkerknie. En zweten… amaai. Precies of ik zit in de sauna.

Aan mijn prijs ligt het niet, want die staat nog verzegeld op tafel.

Hopelijk doen Jasper en Lieze het morgen iets beter. Hun eerste PK veldlopen! 1000m alles geven op een gloednieuw sportterrein in Beernem.

Spannend 🙂

Grijs regenweer; dat is crossweer, dus ik cross weer.

Ik mocht helemaal achteraan starten en was dan nog eens slecht gestart ook. Eventjes sprinten naar 40km/u maakte veel goed, maar werd dan toch gehinderd in de zandstrook waardoor mijn inhaalrace abrupt werd gestopt. De rest was ploeteren in de modder en dat ging toch al wat beter dan vorige week.

Het is duidelijk dat de 3 trainingsritjes eerder deze week zijn vruchten afwerpen. Mijn vorm lijkt opnieuw in stijgende lijn. Ik kon vandaag zelfs extreem diep gaan, dieper dan ik ooit ging het afgelopen jaar. Ik kan mijn hartslag niet exact vertellen (want mijn hartslagmeter wou even niet meewerken vandaag, vermoedelijk platte batterij), maar ik kan je verzekeren dat die boven mijn maximale ging.

Reden daarvan is enerzijds het vele loopwerk, anderzijds de eindsprint die ik puur op karakter uit mijn benen perste. Ik had al de ganse wedstrijd zicht op een renner voor mij. Bocht na bocht kwam ik dichter en net voor de zware loopstrook kon ik er over. Net op dat moment wisselt hij op een wel heel creatieve manier: hij geeft zijn vuile fiets af, neemt te voet (zonder fiets) een bultje (dat niet te berijden valt) en 30m later neemt hij een propere fiets. Gevolg: ikke weer 10 à 20m achterop. Aja, want ik moest de bult nemen mét een fiets in de hand! Ik besloot even te wachten en de laatste 200m echt alles te geven. Na 150m had ik ‘m weer te pakken en kon ‘m afhouden tot op de meet. In de modder al lopend sprinten à 13km/u met een fiets is al een prestatie op zich 🙂

2017 was een sportief jaar, toch sportiever dan de 10 vorige. Zo getuigt ook de “year progression graph” 🙂

2018 wordt nog iets straffer. 😉

De laatste cross van het jaar vond plaats op een patattenveld ergens in Moerbeke nabij de Nederlandse grens. Jasper kwam mee supporteren en nam ook enkele foto’s.

Ik heb me in het begin van de tweede ronde opgeblazen en eens gerecupereerd waren de plaatsen eigenlijk al vastgelegd. Het was een zwaar parcours waar je geen enkele keer van de fiets moest. Niks technisch… gewoon wat een twintigtal bochtjes in één en hetzelfde patattenveld.

Ik heb afgezien, dus da’s een goeie training. In tegenstelling tot wat de officiële uitslag beweert was ik 17de van de 22.

Terwijl Jasper & Lieze hun eerste indoormeeting te Gent al kogelstotend, verspringend en sprintend afwerkten, trok ik naar Houthulst.

Een mooi gevarieerd parcours (balkjes, modder, zand, heuvels, en helaas ook lange rechte stukken) en die laatste nekten mij vandaag ook weer.

Foto’s van Georges Schepens.

Op de koop toe kwam mijn bracket los en moest ik laatste ronde op de reservefiets verder. Deze keer was de Martelly dus de redding 🙂

Van de 27 deelnemers liet ik er toch weer 7 achter mij: 20ste!