Poging zoveel

De overbelasting veroorzaakte dus een ontsteking waar ik nog niet helemaal van af ben.
Dit moet begonnen zijn in de week van 18 mei. Ik voelde me echt goed en had eigenlijk geen last meer van de knie.

• Die donderdag deed ik op mijn rustdag toch een rit. Het was O.H.Hemelvaart en de verleiding was te groot.
• Nog een schepje er bovenop: vrijdag bijna 5 uur op de fiets gezeten.
• Zondag had ik het al moeten weten… Toen voelde ik het al een beetje trekken in de knie. Toch deed ik er maandag nog een serieuze schep bij. Niet qua volume of afstand, wel qua intensiteit.

Het was maanden geleden dat ik nog zo lang, zo ‘hard’ had gereden. De snelheid, duur en afstand op zich zijn niet het probleem, wel de techniek. Fietsen op de weg is namelijk niet extreem belastend voor de knie.
Klimmen en hard trappen legt wel wat extra druk op de kruisband, maar vooral het rechtstaan op de pedalen is tricky.
Ook bij het afdalen op onverharde stukken ga je automatisch je poep opheffen en gebruik je je benen / knieën als schokdempers. Maandag was de eerste keer dat dit eigenlijk pijnloos lukte en mijn enthousiasme werd duidelijk afgestraft. Mijn linkerknie heeft maandag overduidelijk teveel schokken verwerkt gekregen…

Het was zo erg dat ik bijna weer de trap niet op en af geraakte. Ik kon amper strekken en plooien ging ook moeizaam. Elke beweging deed pijn. In mijn gedachten had mijn knie sinds de dag van de operatie nog nooit zoveel pijn gedaan.

Ondertussen is het weer wat beter en heb ik echt de indruk dat mijn revalidatie een zaagtandvorm vertoont. Qua beweeglijkheid was ik ineens weer 2 maanden teruggeslagen. Telkens het goed gaat krijg ik tegenslag en als het geen gebroken rib is, dan is het wel een ontsteking, … wat is het volgende?
Het positieve is wel dat het lijkt alsof ik na elke terugslag sneller herstel. Zo had ik dinsdag nog onmenselijke pijn in de knie bij een beweging en een paar dagen later lukte een voorzichtige squatbeweging alweer een beetje als ik niet te diep ging.

Het is duidelijk dat ik toch telkens mijn grenzen overschrijd en zal mezelf de discipline moeten opleggen niet te snel weer naar ‘het normale’ te willen.
Maar zie! We zijn amper een week verder en ik negeer weer dit voornemen.
Gisteren 13km gewandeld in Heuvelland en aansluitend nog een voorzichtige intervaltraining gedaan.
Ik blijf bij mijn standpunt dat het beter is te bewegen dan thuis in de zetel te blijven zitten. Elke baby leert lopen met vallen en opstaan.