Acht weken geleden werd de gescheurde voorste kruisband van mijn linkerknie arthroscopisch gereconstrueerd met de pees van mijn musculus semitendinosus, een hamstring uit mijn linkerbeen.
Mijn laterale meniscus werd terwijl genaaid vanwege een longitudinale scheur in de posterieure hoorn.
Mijn binnenste collaterale band en mediale meniscus waren/zijn ook deels gescheurd, maar zouden spontaan moeten genezen.
Dit alles ten gevolge van een valpartij 2 weken eerder bij tijdens de verkenning van de cyclocross in Eke, Nazareth. Ik reed al achteruitkijkend traag tegen een paal. Mijn fiets haakte in het lint en bleef daardoor recht staan en ik viel met mijn linkervoet nog in de klikpedaal. Ik hoorde mijn knie kraken. Had ik sneller gereden was dit waarschijnlijk niet gebeurd, majah…
Zes weken liep ik rond met een brace en krukken. De revalidatie verliep die weken grotendeels pijnloos maar traag… De afgelopen twee weken zit er meer schot in. Eigenlijk kan ik vandaag opnieuw alles doen, zij het met de nodige voorzichtigheid natuurlijk. Met uitzondering van lopen en springen uiteraard. Echt crossen of mountainbiken zal er ook nog niet in zitten de eerstkomende maand. Maar er is vooruitgang!
Vandaag is stappen geen probleem meer en lukt fietsen ook al behoorlijk. Een trap naar beneden nemen is nog wat pijnlijk en hurken lukt nog niet. Mijn been strekken is nooit een probleem geweest en ik kan al vlotjes tot 120° plooien.
Mijn rechtervoet kan ik makkelijk tillen tot mijn bekken; met mijn linkervoet geraak ik momenteel slechts tot op kniehoogte.
Lopen en springen doe ik nog niet.
In de kine begin ik al wat te zweten. Pilates-achtige workouts deed ik eigenlijk nog nooit. De voeten naar je toe trekken terwijl die op een bal liggen met je poep in de lucht is niet makkelijk en laten de hamstrings en kuiten branden. Het evenwicht behouden op wankele planken is wat oefenen.
Gas geven op een zittende crosstrainer 
Balencerend op een wankele plank 
Oefeningen met de bal 
Op de hometrainer in de kine
Zondag reed ik voor de eerste keer een vol uur op de rollen, waarvan een dertigtal minuten op ’t gemak en een kwartier relatief intensief.
Ik rijd niet graag op rollen, maar al Netflixend en met een draaiende ventilator voor mij valt het nog mee.
Een reactie achterlaten