Post-Op d+1

Dinsdag 24/12/2019… De afgelopen nacht was helaas een hel. Niet van de pijn, die viel mee door de pijnstillers via ’t infuus. Wel doordat ik het eerste deel van de nacht eigenlijk nog niet echt moe was. Na een paar uur Netflixen kon ik mijn ogen wel wat rust gunnen, maar op de rug geraak ik nooit in slaap en mij op mijn zijkant draaien lukte niet…

Uiteindelijk heb ik geslapen van 01u30 tot 03u30 en de rest van de nacht heb ik gebingewatcht. 🙄😵

De weerslag van een slechte nacht komt sowieso en dat was de dag na de operatie, vandaag dinsdag, dus ook het geval. Terwijl de pijnstillers mijn aders bleven binnendruppelen kwam de dokter met het goede nieuws dat ik (zoals voorzien) naar huis mocht. Eerst moest ik wel nog naar de kine en moest nog een brace aangemeten krijgen. Ook moest het infuus en de drain er eerst nog uit.

Met de nadrukkelijke eis dat ik het 3 weken heel rustig aan moet doen om de meniscus te laten herstellen zijn de vooruitzichten natuurlijk niet zo leuk, maar alles is leuker dan een ziekenhuisbed.

Gisteren, maandag 23/12, had ik al een poging gedaan mijn bed uit te geraken, maar dat was niet gelukt van de pijn. Stil liggen was OK, maar bewegen was te pijnlijk. Mijn been uit bed laten zakken zat er dus niet in.
Op dinsdag ging het stukken beter. Ik slaagde er zelfs in mijzelf te wassen en zelf mijn sokken aan te trekken!

Vooraleer ik naar de kine mocht, moest ik nog een RX-fotosessie ondergaan. Op een gegeven moment moest ik om mijn voet te verplaatsen steunen op mijn linkerknie en dat ging als bij wonder zonder pijn! Weliswaar dan gevolgd door de waarschuwing van de kinesist achteraf dat ik moet opletten met steunen 🙂

De kine ging goed. Ik voelde de competitiedrang even naar boven komen borrelen, maar een wedstrijd met de andere patiënten zou niet eerlijk geweest zijn. Ik schatte die anderen ofwel dubbel zo oud, of dubbel zo zwaar.

Enkele oefeningen wekten toch wat pijn op en hoewel de oefeningen op zich verre van intensief waren, voelde ik toch dat mijn lichaam had afgezien.
Toen ik mij thuis in de zetel plofte was ik dan ook stikkapot. Kerstavond was wel gezellig, maar meer dan de op mijn schoot gebrachte hapjes in mijn mond stoppen zat er niet in…