Tutjes
In de top 10 van de meest gestelde vragen moet : “hebben ze geen tutje?” toch wel op de derde plaats staan.
Soms reageren de vraagstellers vol ongeloof als ik bevestig dat mijn kinderen tutloos zijn. Anderen vinden het oké, zolang ze maar niet gaan duimen.
Wij vinden er gewoon niets van. Ze mogen tutteren, ze mogen duimen, maar ze hebben aan beide geen behoefte dus maken we er geen drama van.
Het zou wel handig zijn nu en dan, zo’n tut of duim… Het is toch een lapmiddeltje bij hysterische huilbuien en vermoeide kinderen.
Vandaag werd de ganse speelgoedkoffer omgedraaid. Ze mochten spelen naar hartelust en kozen uit het gigantische aanbod: hun tut!
Rare kinderen… 🙄
Geen vreugdekreten tutliefhebbers! Ze spelen ermee, maar zijn er in geen geval verkocht aan zijn helende werking. Het is nu eenmaal interessant speelgoed…
Ik stop er ook nog enkele foto’s bij van het voorbije weekend die ik precies nergens kan bijplaatsen…
2 Responses
Geef een reactie
Je moet inloggen om een reactie te kunnen plaatsen.
Amai, ze zijn dan nog zo slim om hun eigen tutje te nemen 😀 of heb je ze al een spoedcursus lezen gegeven? 😆
Héél toevallig lag het witte dichter bij Jasper en het rode dichter bij Lieze
Ik wist niet eens dat die tutten in de speelgoedbak zaten 🙂