’t is officieel!

In mijn buik zitten 2 Ponseelekes 🙂
Deze morgen hééééééél vroeg stonden wij al in het Ieperse stadhuis. Daar moest ik plechtig melden dat Gianni de papa is, en hij moest op zijn beurt akkoord gaan hiermee. Gisteren twijfelde hij nog, maar  ik heb plechtig beloofd dat er geen Afrikaanse postbode in huis gekomen is 😉 (Dit was een stek van de gyn omdat onze kleintjes altijd met getuite lipjes op de echo staan. Echte Afrikaantjes met hun bamboelipkes)
Nu kan hij na hun geboorte alleen naar het stadhuis trekken om de aangifte te doen.
De dame benadrukte dat we nog eens goed moesten nadenken over eventuele namen, maar dat is niet nodig. Elk één naam is meer dan genoeg!
Hoewel dit plechtige moment al bij al maar enkele  minuten duurt, zaten we er welgeteld een halfuur!
De computer moest nog opwarmen… (en naar mijn gevoel de dame die erachter zat ook)
Héél efficiënt werkte ze wel niet, maar het is haar vergeven. Het is voor iedereen zaterdagmorgen hé!

Daarna richting materniteit vertrokken voor een halfuurtje monitor.
Ik wou hier  niet te veel klagen en zagen, maar ik heb serieus afgezien de voorbije dagen. Pijnlijke contracties, wervelende baby’s, pijnlijke rug, en dat vervloekte maagzuur… We waren er al van overtuigd dat ik mijn kamp weer mocht opslaan in Ieper vandaag.
Gisteren keerde de rust echter terug in mijn buik! Precies of ze hebben weer een goed plekje gevonden.
De monitor was dan ook PERFECT! Geen enkele contractie in het halfuur dat ik er lag en perfecte harttoontjes.

Op naar de volgende monitorbeurt maandag! (dan ben ik trouwens al 35 weken!)
De weegschaal was mij deze morgen ook gunstig gezind, ik ben nu 6kg bijgekomen in het totaal! WOEHOE 😀