en we zijn weer vertrokken…

De eerste monitorbeurt van deze week zit er weeral op!
Het was meteen een Alpenrit om mee te starten… De ene col na de andere.
De dokter besloot dan ook om me toch al eens te onderzoeken en er is toch al een centimeterke opening bijgekomen!
Ik was daar alleen, mijn koffertjes in de auto thuis, mijn vader aan het wachten op telefoontje om me op te pikken en Gianni aan het werk. Je kunt je gaan voorstellen hoe blij ik was dat ik toch naar huis mocht gaan! Ik zag mezelf daar al een hele dag zitten, zonder laptop of iets… neen danku! 🙂
Woensdag word ik weer verwacht + krijg ik opnieuw een echo.
De klachtjes van gisteren zijn blijkbaar typische klachten voor indalende kindertjes, dus wie weet hebben ze toch het licht aan het einde van de tunnel gezien 😉
We hebben trouwens al iets gebroken deze morgen (neen, niet mijn water), en aangezien scherven geluk brengen…

De bestelde  kleertjes zijn ook geleverd door de post, net als de verrassing die ik voor Gianni kocht 🙂
Later meer hierover, want het moet echt nog eventjes een surprise blijven!
Voor de insiders: mij werd ook alweer een mooi cadeau beloofd voor Kerst en Nieuwjaar door Gianni, want dat van vorig jaar loopt ten einde. (waar het ook mag zijn)
Echt iets om naar uit te kijken 🙄

Ohja, het belangrijkste vergeet ik nog!
Vandaag 35 weekjes zwanger! 
Wie had dit durven denken 6 weken geleden? Wij niet!